U sazvežđu FEST-a

Za mene FEST nisu veliki filmovi koje možete skinuti sa torenta. Velike zvezde filmskog sazvežđa o kojima se priča i pre nego što se pojave.

FEST čine one male zvezde bez kojih sazvežđa ne bi ni bilo, nastale u Latinskoj Americi, Koreji, Japanu, Rusiji i sl. Zvezde koji su retki videli jer ne sijaju najsjajnije ali su od onih koje nikada ne zaboravljaš makar imao priliku da ih samo jednom pogledaš. Od onih o kojima ne prestaješ da govoriš i koje su referenca za sve buduće zvezde koje ćeš možda sresti na nekom Mlečnom putu, negde.

Zbog tih i drugih razloga moju listu filmova koje na ovogišnjem FESTu treba pogledati ne čine uglavnom najveća nebeska tela:

DALEKO OD LJUDI (Loin des hommes) David Oelhofen, Francuska

(fest.rs)

U svom poslednjem filmu David Oelhofen prenosi na platno egzistencijalno pitanje koje Alber Kami postavlja u svojoj kratkoj priči Gost. "Daleko od ljudi" je osvojio nagradu za najbolji film na festivalu u Veneciji 2014.godine. 

Sinopsis

Rat u Alžiru počinje 1954. godine i seoski učitelj Daru, bivši francuski vojnik, nađe se u problemu. Rođen u Alžiru, a španskog porekla, Daru je čovek van vremena i mesta, koga i Alžirci i kolonijalisti, Francuzi, posmatraju kao tuđina. Kada dobije naređenje da jednog disidenta, Muhameda, odvede u regionalnu policijsku stanicu, primoran je da preispita svoja ubeđenja. Sve to dobija na snazi kada vojnici i pobunjenici počnu da ratuju, zbog čega je Daru primoran da sklopi dogovor sa zarobljenikom dok beže kroz opasne i hladne planinske vence Atlasa.

Trejler: Daleko od ljudi

DIVLJE PRIČE (Relatos salvajes) Damijan Šifron, Argentina-Španija

(fest.rs)

U filmu koji je, barem prema osvojenim nagradama publika obožavala prikazan je u formi šest kratkih priča koje povezuje tema osvete. Damijan Šifron osvojio je nagradu publike na festivalima u San Sebastijanu, Oslu i Bijaricu.

Sinopsis

Nejednakost, nepravda i zahtevi sveta u kome živimo uzrokuju stres i depresiju kod mnogih ljudi. Neki od njih pucaju. Ovo je film o tim ljudima. Ranjivi u sudaru s realnošću koja se stalno menja i iznenada biva nepredvidiva, likovi filma Divlje priče prelaze onu tanku liniju koja civilizaciju deli od varvarstva. Izdaja ljubavnika, povratak u tešku prošlost i nasilje upleteni u svakodnevne susrete, teraju junake u ludilo dok oni popuštaju neporecivom zadovoljstvu koje dolazi od gubitka kontrole.

Trejler: Divlje priče

DIVLJI ŽIVOT (Vie sauvage) Sedrik Kan, Francuska

(fest.rs)

Da li utopija može da izdrži test stvarnosti pitanje je koje postavlja Sedrik Kan u svom poslednjem filmu za koji je dobio nagradu žirija na filmskom festivalu u San Sebastijanu.

Sinopsis

Pako i Nora su nekada bili idealan par. Oboje su voleli prirodu, nomadski način života, pa su se dogovorili da podižu svoju decu daleko od turleži potrošačkog društva. Nora se, međutim, za razliku od Paka, umorila od takvog načina života, rešila je da napusti Paka i povede decu sa sobom. Pako ne može da prihvati takvu izdaju, naročito zato što je Nora dobila starateljstvo nad decom. No, kako je imao prava da viđa decu, Pako koristi priliku i beži sa svoja dva sina, Calijem i Okjesom. Njihovo bekstvo je trajalo neverovatnih jedanaest godina.

Trejler: Divlji život

UBITI ČOVEKA (To kill a man) Alehandro Fernandez Almendras

(fest.rs)

Treći film Alehandra Almendrasa donosi tešku priču o tihom i skromonom porodičnom čoveku koga sve više maltretira  Kalule, zlikovac iz ulice. Ubiti čoveka osvojio je nagradu žirija na filmskom festivalu u Sandensu 2014.godine.

Sinopsis

Horhea, tihog i skormnog porodičnog čoveka sve više maltretira Kalule, zlikovac iz ulice. On ne čini ništa sve dok ga jednog dana i ne napadnu. No, umesto Horhea, koji i dalje ostaje pasivan, zlikovcima se suprotstavlja njegov sin koji pri tom biva ozbiljno povređen. Kalulea osuđuju i šalju u zatvor. Dve godine brzo prolaze. Horheov brak se raspada, a Kalule se vraća i nastavlja da maltretira Horhea i njegovu porodicu.
 

Trejler: Ubiti čoveka

BELI BOG (White god) Kornel Mudruco

(fest.rs)

Beli bog mađarskog reditelja Kornela Mudruca osvojio je nagradu za programa izvestan pogled u Kanu 2014. godine i nagradu publike na filmskom festivalu u Antaliji.

Sinopsis

Dajući prednost psima s pedigreom, novi propisi nameću visok porez na mešance. Vlasnici odbacuju svoje pse i azili postaju pretrpani. Trinaestogodišnja Lili se očajnički bori da zaštiti svog ljubimca Hagena, ali njen otac na kraju pušta psa na ulicu. Hagen i njegova lepa gazdarica se očajnički traže dok Lili ne izgubi veru da će ga naći. Boreći se da preživi, Hagen shvata da nije baš svaki čovek najbolji prijatelj psa. Hagen se pridružuje bandi lutalica, ali ga ubrzo hvataju i šalju i kafileriju. Nade je malo, ali psi iskoriste priliku da pobegnu i pobune se protiv čovečanstva. Njihova osveta će biti nemilosrda. Lili je možda jedina koja može da zaustavi neočekivani rat između čoveka i psa.

Trejler: Beli bog

DIŠI (RESPIRE) Melani Loran, Francuska

(fest.rs)

Melani Loran glumila je u preko trideset pet filmova pre nego što je odlučila da se oproba i u režiji. "Diši" je njen drugi film. 

Sinopsis

U središtu filma Respire su dve devojčice koje su, iz različitih razloga, poželjne drugarice u školskim društvenim podelama. Šarli, privlačnu, učtivu sedamnaestogodišnjakinju lepih manira, odmah privlači Sara, nova devojčica u školi. Sa neposlušnom plavom kosom i otvorenog ponašanja, Sara je šarmantna – i opasna. Njih dve brzo postaju drugarice, postaju bliske i počinju da dele tajne. Sve je u redu sa ostatkom sveta – dok, jednog dana, njihov odnos ne počne da se menja.

Trejler: Diši

ČOVEK PTICA (Birdman) Alehandro Gonzales Injaritu, SAD

(fest.rs)

Ozbiljan zaokret u rediteljskoj karijeri Alehandra Injaritua koji se proslavio potresnim dramama, Čovek ptica nagrađen je Oskarom za najbolju režiju, film i originalni scenario.

Sinopsis

Čovek ptica prati čuvenog glumca koji se bori da povrati kontrolu nad svojim životom i karijerom posle tumačenja uloge legendarnog superjunaka. Rigan Tompson počinje da radi na brodvejskoj adaptaciji komada Rejmonda Karvera O čemu govorimo kad govorimo o ljubavi, za koju je on napisao scenario u želji da svom liku da više prostora u prvom planu. Nada se da će mu komad pomoći da povrati poštovanje koje je izgubio kad se „prodao" za ulogu Čoveka ptice, koju su drugi napadali kao potpuno uzaludnu. Nesrećni slučaj daje Riganu priliku da slabog glumca zameni mnogo boljim, pa on mora da nauči da deli prvi plan i da se bori sa izazovima njegove umetničke vizije. Kao dodatni konflikt tu je i neprekidna bitka s velikim egom i njegov loš odnos sa ćerkom zavisnom od droge, istovremeno i asistentkinjom, Sem, koja ga stalno podseća koliko je nevažan. Film pruža iluziju da je snimljen iz jednog kadra, dajući mogućnost glumcu da kontroliše pokret i tempo filma.

Trejler: Čovek ptica

RITAM LUDILA (Whiplash) Dejmijen Šažel, SAD

(fest.rs)

Drugi film Dejmijena Šazela osvojio je publiku na nekoliko filmskih festivala dok je sjajna gluma Džej Kej Simonsa u ovom filmu nagrađena Zlatnim globusom i Oskarom za najbolju sporednu ulogu.

 Sinopsis

Talentovani mladi džez bubnjar doživljava vatreno krštenje kada ga angažuje opaki instruktor čija konstantna potraga za savršenstvom može dovesti do samouništenja. Otkad zna za sebe Endru Nejman je gledao svog oca kako propada. Odlučan da napravi nešto od sebe bez obzira na sve, Endru upisuje prestižni muzički konzervatorijum na Istočnoj obali gde njegov talenat brzo privlači pažnju Terensa Flečera, cenjenog profesora muzike poznatog po svom oštrom pristupu u podučavanju. Vođa najboljeg džez ansambla u školi, Flečer odmah regrutuje Nejmana u svoj bend, dajući ambicioznom mladom bubnjaru pravu priliku da se pokaže. Na putu je to da postigne ukoliko ga Nejmanove metode prethodno ne dovedu do ludila.

Trejler: Ritam ludila

* Sinopsisi su preuzeti sa fest.rs sajta.

Categories: covek ptica, daleko od ljudi, disi, divlje price, divlji zivot, FEST, festival, film, filmski festivali, nagrade, oskar, ritam ludila, ubiti coveka

42. FEST predstavlja

Četrdeset drugi po redu FEST odigrava se od 28. februara do 9. marta i u jakoj konkurenciji 75 filmova teško je bilo napraviti selekciju.
Moj izbor ove godine pao je na sledeće filmove:

1. Nimfomanka-Lars von Trir

Kontraverznost von Trirove ličnosti svakako se prenosi i na njegove filmove stoga ne čudi da su se za Nimfomanku već formirala oprečna mišljenja i da pojedini delovi filma cenzurisani. Tako je Rumunija zabranila prikazivanje drugog dela filma uz objašnjenje da je previše eksplicitan da bi se prikazivao publici. Imala sam priliku da odgledam Antihrista i Melanholiju i estetika njegovih filmova i način na koji kroji priču su baš moja "šolja čaja" tako da je Nimfomanka neizostavno i sa razlogom na vrhu ove liste.

Reč je o strasnoj, poetskoj priči o životnom putu jedne žene od njenog rođenja do pedesete godine-glavne junakinje Džo koja sebi postavlja dijagnozu nimfomanke. 

Na FEST-u će biti prikazana integralna verzija od 240 minuta zato treba biti spreman na maratonsko bioskopsko veče. 

2. Plavo je najtoplija boja 

Film Abdelatifa Kaiša osvojio je Zlatnu palmu na nedavno održanom kanskom festivalu za najbolji film. 

Posle nekoliko okušaja u glumi Adbelatif se ipak odlučuje za rediteljski posao i nakon nekoliko ostvarenja konačno briljira jednom od najcenjenijih nagrada u svetu filma. 

Adela sa svojih 15 godina ne dovodi u pitanju svoju seksualnost. Iznenada upoznaje Emu, mladu ženu plave kose koja će joj pomoći da otkrije strast, sazri i ostvari se kao žena.

Abdelatif je za svoje ostvarenje rekao:"Kada sam završio film pomislio sam kako će biti koristan i za omladinu u Tunisu. Nijedna revolucija nije završena ukoliko istovremeno nije izvedena i seksualna revolucija."

3. U glavi Luina Dejvisa

Višestruko nagrađivani filmski partneri braća Koen u novom filmu oslikavaju njujoršku folk scenu šezdesetih godina. Film prikazuje nedelju dana života u glavi folk pevača Luina Dejvisa koji pokušava da uspe kao muzičar uprkos poteškoćama. Luin Dejvis predstavlja verziju Dejva van Roka koji je učio Boba Dilana prvim akordima. 

Film je osvojio Nagradu kritike na festivalu u Kanu i sigurna sam da će privući pažnju svih ljubitelja kantri muzike i braće Koen. 

4. Venera u krznu

Poslednji film Romana Polanskog adaptacija je predstave Davida Iva  Venera u krznu o seksualnim igrama. 

Poznat po tome da u svojim filmovima pomera granice i podstiče gledaoca da preispita sopstvena razmišljanja o dobrom i lošem, Polanski ovim filmom, sudeći barem prema rečima pojedinih filmskih kritičara pokazuje da razume perverziju kao malo ko. 

Posle niza bezuspešnih audicija za predstavu koju pokušava da režima, Tomas ostaje u pozorištu nezadovoljan kandidatkinjama. U trenutku kada se sprema da ode iz pozorišta nailazi neobuzdana Vanda. Ona je bestidna i ne preza ni od čega kako bi došla do uloge. Ona predstavlja oličenje svega što Tomas prezire. Kada uspe da ubedi reditelja da je sasluša on se oduševljava njenom transformacijom, audicija se produžava i Tomasov prezir se pretvara u opsesiju.

Trejler:

5.Nebraska

Više puta nagrađivan Oskarom i nagradom Udruženja američkih pisaca za adaptirani scenario Aleksandar Pejn se ovog puta publici predstavlja filmom Nebraska u kojem se ništa ne menja ali u kojem na kraju ništa više ne ostaje isto, prema rečima novinara Njujorkera, Ričarda Brodija. 

Siroti starac Vudi Grant koji živi u Montani iznenada odlučuje da krene na putovanje kako bi uzeo novac od opklade za koju misli da mu pripada. Porodica, isfrustrirana njegovom demencijom razmišlja da ga pošalje u starački dom sve dok mu jedan od njegovih sinova ne ponudi vožnju uprkos besmislenosti samog poduhvata. 

Categories: 42.medjunarodni filmski festival, FEST, festival, film, recenzija, sava centar

Ingmar Bergman o Hičkoku, Trifou i drugim rediteljima

""Pravljenje filmova" je za mene prirodna potreba poput gladi ili žeđi. Neko sebe ostvaruje pisanjem knjiga, planinarenjem, udaranjem svoje dece ili igranjem sambe. Ja se ostvarujem pravljenjem filmova" reči su jednog on najboljih švedskih filmskih reditelja i scenarista Ingmara Bergmana.

Bergman je odgajan pod strogim nadzorom svog oca, luteranskog sveštenika i traumatična iskustva iz detinjstva imaće veliki uticaj na njegovo kasniji filmski i pozorišni rad.

U pozorište se zaljubljuje sa pet godina kada je prvi put pogledao predstavu a sa devet osniva lutkarsko pozorište ispod stola u svojoj sobi za igru.

U fimsku industriju ulazi 1944. kao pisac scenarija za film Mučenje Alfa Sjeberga, a karijeru u istoj završava kao najveći skandinavski filmski reditelj.

Često karakterisan kao težak čovek i saradnik nije se libio da iznese svoje mišljenje o kolegama rediteljima i njihovom delu:

O Žan Luk Godaru: Nikada nisam cenio ni razumeo njegove filmove...Smatram da su njegovi filmovi izveštačeni, intelektualni, egocentrični i iskreno dosadni...Uvek sam mislio da je on pravio filmove za kritičare.

O Mikelandjelu Antonioniju: "mislim da nikada do kraja nije izučio zanat. On je esteta. Ako mu je potrebna određena vrsta puta za Crvenu pustinju, on će ofarbati sve kuće u prokletoj ulici. To je ponašanje jednog estete. Veliku pažnju je posvećivao jednoj sceni, ali nije shvatio da je film ritmično smenjivanje slika, živ proces, kretanje, za njega to je bila jedna scena, pa druga, pa treća. Da, naravno, bilo je briljantnih delova u njegovim filmovima.. ali ne razumem zbog čega je Antonioni toliko cenjen."

Za Alfreda Hičkoka je smatrao da je "dobar tehničar. Postoji nešto u Psihu, određeni momenti. Psiho je jedan od njegovih najinteresantnijih filmova zato što je morao da ga uradi jako brzo sa minimalnim sredstvima. Imao je malo novca i ovaj film govori dosta o njemu. Ne baš dobre stvari. Potpuno je infantilan, i voleo bih da znam više- ne, ne želim da znam- o njegovom ponašanju prema, ili pre, protiv žena. Ali je sam film veoma interesantan."

O Federiku Feliniju: On je jako intuitivan. Kreativan je, intuitivan, on je snažna sila. On gori iznutra takvom vatrom. Kolabira. Razumete šta hoću da kažem? Vrelina koja proizilazi iz njegovog kreativnog uma ga topi. Ona mu izaziva fizički bol. Onoga dana kada uspe da iskontroliše tu vrelinu i oslobodi je, tada će snimiti filmove koje niste nikada pre videli u svom životu. On je bogat. Kao svaki pravi umetnik, vratiće se jednog dana svojim korenima. Pronaćiće svoj put nazad.

Fransoa Trifo: Dopao mi se mnogo Trifo, cenio sam ga. Njegov način povezivanja sa publikom, pričanja priče podjednako je fascinatnan i privlačan. Nije isti kao način na koji ja pričam priču ali deluje savršeno u korelaciji sa filmskim medijem.

O Andreju Tarkovskom: Kada film nije dokument onda je san. Zato je Tarkovski najveći. On se tako prirodno kreće po sobi snova. On ne objašnjava. Šta bi uopšte trebao da objašnjava? On je gledalac, sposoban da predstavi svoje vizije u tako nezadrživom, ali najspremnijem mediju. Oduvek sam udarao po vratima soba kojima se on tako prirodno kretao. Samo nekoliko puta uspeo sam tek da provirim .Većina mojih svesnih napora završila se zastrašujuće neuspešno: Zmijsko jaje, Dodir, Licem u lice, itd.

Izvor: Bergmanorama

Categories: alfred hickok, andrej tarkovski, citati, federiko felini, film, Fransoa Trifo, ingmar bergman, mikelandjelo antonioni, svedski film, žan luk godar

Šta pogledati na 19. Festivalu autorskog filma

Devetnaesto izdanje Festivala autorskog filma koji se održava od 28.novembra do 3.decembra donosi nam 16 ostvarenja koji su obišli najveće festivale u protekloj godini i konačno stigli i kod nas.

Glavni program predvode filmovi sa Venecijanskog i Berlinskog festivala dok prateći program čine "Omaž Mirku Kovaču", "Autori predstavljaju", "Životi pesnika" kao i "Pobednici Venecije i Berlina".

Moj izbor za ovo izdanje FAF-a su sledeći filmovi:

Džimi P. 

Ovaj film reditelja Arnoa Desplešena snimljen je prema istinitim događajima i knjizi Žorža Deveroa.
Džimi Pikard, Indijanac koji se borio u Francuskoj nakon II svetskog rata završava u psihijatrijskoj bolnici zbog strašnih glavobolja zbog kojih gubi dodir sa stvarnošću. Usled nemogućnosti njegovog doktora da utvrdi uzrok ovim glavoboljama poslednja nada je Žorž Devero, francuski antropolog i psihoanalitičar koji je specijalizovao kulturu Indijanaca. Džimi P. pristaje na terapiju i njih dvojica razvijaju odnos međusobnog poštovanja i poverenja.

Film Džimi P. je do sada bio predstavljen publici na festivalima u Kanu i Njujorku.

Obrana i zaštita

Slavko, po nacionalnosti Hrvat ne vidja svog prijatelja Bošnjaka, ne svojom krivicom.  Razdvojeni su fizičkim barijerama i nepoverenjem. 

Kada Slavku umre stari prijatelj susreće se sa dilemom da li otići na sahranu jer bi to značilo da mora da predje na "drugu stranu". Kako bi na to gledali njegovi susedi?

"Obrana i zaštita" osvojio je „Zlatnu arenu“ u Puli za najbolji film, režiju, scenario, glavnu mušku ulogu, glavnu žensku ulogu, scenografiju, kameru. Bogdan Diklić je za svoje izvodjenje uloge Slavka osvojio nagradu „Srce Sarajeva– za najboljeg glumca".

 

Miss Violence

Reditelj Aleksandro Avranas hteo je ovim filmom da progovori u ime žrtava porodičnog nasilja. 

Jedanaestogodišnja devojčica se ubija na svoj rodjendan i roditelji pokušavaju da opstruiraju istragu tvrdeći da je sve zapravo bila slučajnost.

Ovaj film osvojio je nagradu za najbolju režiju na festivalu u Veneciji, dok je Themis Panou osvojio nagradu za najboljeg glumca na festivalima u Torontu i Vankuveru.

Prošlost

"Prošlost" je priča o emotivnoj borbi i bračnom kolapsu. Ahmed odlazi na četiri godine u Iran ostavljajući u Parizu supruge i dve kćerke. Vraća se u Pariz da okonča brak sa suprugom koja je već u vezi sa drugim muškarcem za kojeg želi i da se uda. Problemi nastaju zbog ćerkinog neprihvatanja majčine veze.

Ovaj film reditelja Ašgara Farhadija osvojio je nagradu publike na više festivala dok je glavna protagonistkinja Berenis Bežo osvojila nagradu za najbolju glumicu na festivalu u Kanu.

Categories: americki film, bioskop, Dzimi P., FAF, festival autorskog filma, film, filmovi, francuski film, grcki film, hrvatski film, Miss Violence, Obrana i zastita, Proslost

Prekinut krug-kaubojska ljubavna priča

Ovogodišnja Slobodna zona ispunila je očekivanja barem kada su moji filmski afiniteti u pitanju. Jedan od najboljih filmova na festivalu svakako je Prekinuti krug Feliksa Van Groeningena.

On (Didije) svira bandžo u kantri bendu i zaljubljen je u sve što je američko. Ona (Eliz) radi u salonu za tetoviranje. Upoznaju se i zaljubljuju jedno u drugo privučeni istovetnom strašću prema američkoj bluegrass muzici.
U trenutku kada se njihova ćerka razboli, svako se okreće svojim načinima za pronalaženje utehe.

Ne znam koliko je vremena bilo potrebno reditelju Groeningenu da snimi film Prekinuti krug (The broken circle breakdown), ali ono što je sigurno jeste da dugo nisam videla kreativniji prikaz jedne ljubavne i dramatične priče.

Sjajan scenario napisan od strane glavnog glumca Johana Heldenberga ostavlja dovoljno prostora za interpretaciju i dokazivanje glumcima kao i rešenja kojima se reditelj poslužio da ovu ljubavnu priču stavi na filmsko platno ukazuju na to da se radi o jednoj grupi talentovanih ljudi koji razmišljaju izvan standarnih okvira predstavljanja priče.

Dijalozi su inteligentni i humoristički u sasvim dovoljnoj meri da olakšaju težinu i dramatičnost filma. Zapravo razgovori između Elize i Didijea su napisani na takav način da ste svo vreme sigurni da gledate upravo njih dvoje a ne repliku svih jednoličnih parova prikazanih u mnogobrojnim filmovima sa ljubavnom pozadinom.
Veerle Baetens  je snažno i dominantno odigrala ulogu Eliz, ženu divljeg i kreativnog duha. Od pevačice i žene do majke bolesnog deteta pratimo razvoj njenog lika i proživljavamo ga zajedno sa njom.
Muzika u filmu na savršeno izbalansiran način naglašava sve emocije prikazane i prozivljene. Muzičke numere koje je reditelj izabrao za ključne scene doprinose doživljaju istih ne skretajući paznju sa radnje.
Borba mladog bračnog para u trenucima kada život izvuče najlošiju kartu i odluke koje donose autentične su i u skladu sa karakaterom likova koje predstavljaju. Naročito su dobro prikazana dva različita izbora za koje se odlučuju  Didije i Eliz: razumski nasuprot religijskom kada nevolja naiđe.

  Jedna od najpotresnijih scena za mene odigrava se u poslednjem delu filma kada bend nastupa u prepunoj dvorani nakon čega Didije uzima mikrofon i iznosi svoju priču publici koja ostaje nema do kraja. Priču o životu koji te sačeka iza ćoška i nerazumevanju za odlučivanje da se u tim trenucima ljudi okrene verovanju religijskim mitovima.

Ovo je film za sve otvorene duhove i ljubitelje filma, ali i za one koji veruju da sve ljubavne priče ipak nisu ispričane.

Fotografije su preuzete sa sajtova:
http://www.bestforfilm.com
http://www.thelmagazine.com

Categories: belgijski film, dom omladine, festival autorskog filma, film, filmski festivali, johan heldenberg, ljubavna prica, prekinuti krug, recenzija, RECENZIJE, slobodna zona, the broken circle breakdown, veerle baetens

Streetcar named Desire

-Mitch:Oh I don't mind you being older than what I thought. But all the rest of it. That pitch about your ideals being so old-fashioned and all the malarkey that you've been dishin' out all summer. Oh, I knew you weren't sixteen anymore. But I was fool enough to believe you was straight."
Blanche DuBois: Straight? What's 'straight'? A line can be straight, or a street. But the heart of a human being? 

-May I speak plainly?... If you'll forgive me, he's common... He's like an animal. He has an animal's habits. There's even something subhuman about him. Thousands of years have passed him right by, and there he is. Stanley Kowalski, survivor of the Stone Age, bearing the raw meat home from the kill in the jungle. And you - you here waiting for him. Maybe he'll strike you or maybe grunt and kiss you, that's if kisses have been discovered yet. His poker night you call it. This party of apes.

Categories: desire, film, marlon brando. tenesi vilijams, movie, streetcar, tramvaj, tramvaj zvani zelja

Film-Cinema Paradiso

Once upon a time, a king gave a feast. And there came the most beautiful princesses of the realm. Now, a soldier, who was standing guard, saw the king’s daughter go by. She was the most beautiful one, and he immediately fell in love with her. But what could a poor soldier do when it came to the daughter of the king? Well, finally, one day, he managed to meet her, and he told her that he could no longer live without her. The princess was so impressed by his strong feelings that she said to the soldier: “If you can wait 100 days and 100 nights under my balcony, then at the end of it, I shall be yours.” Damn! The soldier immediately went there and waited one day. And two days. And ten. And then twenty. And every evening, the princess looked out of her window, but he never moved. During rain, during wind, during snow, he was always there. The bird shat on his head, and the bees stung him, but he didn’t budge. After ninety nights, he had become all dried up, all white, and the tears streamed from his eyes. He couldn’t hold them back. He no longer had the strength to sleep. All that time, the princess watched him. And on the 99th night, the soldier stood up, took his chair, and went away.

Categories: cinema paradiso, film, Giuseppe Tornatore, odlomci, prica, quotes

“A bout de souffle/Breathless”

Patricia: Do you know William Faulkner?

Michel: Someone you slept with?

Patricia: No, my pet.

Michel: Then I don’t care about him. Take this off.

Patricia: He’s a novelist I like a lot. Have you read “The Wild Palms”?

…

Michel: I told you, no. Take this sweater off.
Patricia: The last sentence is very beautiful…. “Between grief and nothing, I’ll take grief.” What would you choose?
Michel: Grief is stupid. I’d choose nothing. It’s no better but grief is a compromise. You have to go for all or nothing.

Categories: a bout de souffle, dialog, dijalog, film, François Truffaut, Fransoa Trifo, Godar, Jean Seberg, Jean-Luc Godard, Jean-Paul Belmondo, odlomci